سرریز های توله خرس

چند وقتی هست نشستم به دوباره دیدن فیلم ها و سریال هایی که قبلا دیدم. جوری که انگار حتما باید جزئیاتی که یادم مانده را چک کنم، و آنهایی که یادم نمانده را دوباره در حافظه ام ثبت کنم. گفتن ندارد که میتوانم این وقت را صرف دیدن فیلم های بهتری کنم، یا کردن کارهایی مفیدتر. ولی مثل خیلی وقتهای دیگر فرمان دست منطق نیست. حسش مثل یکی دو دقیقه آخر وقت امتحان کتبی است. که از استرس نمیتوانی به سوال دیگری جواب بدهی، و ناچار برای اینکه وانمود کنی داری از وقت استفاده میکنی جواب هایی که قبلا نوشتی را با عجله و بدون فکر کردن میخوانی. شاید هم یک جنبه نوستالژیک داشته باشد. پیدا کردن پنجره کوچکی به حال و هوای ده پانزده سال پیش و کشیدن چند نفس عمیق. گاهی هم حس میکنم که غریزه ای دارد کنترلم میکند. یک جور غریزه بیگانه، شاید بیگانه برای نوع انسان و اصیل برای من که خودم بیگانه ام. بعضی از جانورها وقتی میفهمند وقتش نزدیک است راه می افتند و از همنوع هایشان دور میشوند. آخرین پیاده روی. + نوشته شده در  شنبه دوازدهم شهریور ۱۴۰۱ساعت 17:58&nbsp توسط M  |  سرریز های توله خرس...